آیا ما به همه عشق می ورزیم ؟

به انسانها ، پرندگان و حیوانات ؟

دوست داشتن دوستان آسان است ، اما آیا افرادی را که بد خواه ما هستند نیز دوست میداریم؟

محبت کردن به بستگان و عزیزان و نزدیکان آسان است ، اما آیا به غریبه ها هم محبت میکنیم؟

دوست داشتن کسانی که ما را می ستایند ساده است ، اما آیا کسانی را که آزارمان میدهند دوست داریم؟

عشق ورزیدن به کسانی که به ما کمک می کنند آسان است ، آیا به آنان که مارا تحقیر میکنند، یا رفتاری خود خواهانه با ما دارند عشق میورزیم؟

محبت کردن به افراد ثروتمند و متمول آسان است ، آیا به افراد فقیر، بی چیز و غمزده محبت میکنیم؟

عشق ورزیدن به‌‌ <خوب و پرهیز گار> آسان است ، آیا به گناهکار ، مجرم ، دزد و سارق عشق میورزیم؟

آیا همه آنان را که گمراهند و قانون آنان را زندانی کرده است دوست میداریم؟

آیا به پرندگان و حیواناتی که هر روز به کشتارگاه برده میشوند تا خوراکمان را تأمین کنند عشق میورزیم؟

آیا گیاهان ، درختان ، گلها ، برگها و علف ها را دوست میداریم؟

آیا عاشق رودخانه ها ، دریا ،تپه ها ،کوهها ، سنگ ها و ستاره ها هستیم؟

آیا هر دانه شن ، هر قطره آب ، هر شعاع نور را دوست میداریم؟

آیا در همه موقعیت ها و وقایع زندگی میخندیم؟

وقتی که بخت به ما رو می کند خندیدن آسان است ، اما آیا هنگامی که بد اقبالی به سراغمان می آید باز هم میخندیم؟

آیا وقتی که عزیزی ما را ترک می کند و یا دوستان از ما چشم میپوشند ، یا وقتی که همه چیز در اطرافمان در تاریکی فرو رفته است و حتی ستاره ای نمیدرخشد ، میخندیم؟

تا زمانی که عشق ورزیدن و خندیدن را نیاموخته ایم ، آماده ورود به قلمرو خداوند نیستیم ،

قلب ما سخت شده است ، باید نرم لطیف و منعطف شود ، خاک ما حاصلخیز نیست ، باید آن را با عشق و خنده شخم بزنیم .

اگر زمین سفت باشد دانه ای نخواهد رویید ، زمین را آماده کنیم ، این کار با عشق و خنده میسر است .

یر گرفته از کتاب برای آن به سوی تو می آیم....   نوشته جی.پی.وسوانی